Lextitron บน ubuntu 7.10

ติดตั้ง Lexitron บน Ubuntu 7.10 ให้เครื่องตามอด

หลังจากได้เครื่อง Compaq Evo N400c มาจากสวิสเซอร์แลนด์ ติดตั้ง ubuntu 7.10 ให้ท่าน พยายามทดลองหลายเรื่องเพื่อให้ท่านใช้เครื่องได้สะดวก มาติดตรง Lexitron ดิกชินารี่ คราวแรกไปโหลดมาจาก ไฟล์ LEXiTRON 2.0 pre for Linux (.tar.bz2) มาจาก http://lexitron.nectec.or.th/vocabsuggestion/download.php แต่ผลปรากฏว่า จาว่าไม่ร่วมมือด้วย แสดงผลภาษาไทยแต่อ่านไม่ออก ก็เลยค้นใหม่ในที่สุดก็ได้จากที่นี้ ดังนี้

ดาวน์โหลด
http://ftp.opentle.org/pub/linux-tle/8.0/i386/ubuntu/ubuntu/pool/main/p/python-pysqlite2/python-pysqlite2_2.3.2-1build1_i386.deb

http://ftp.opentle.org/pub/linux-tle/8.0/i386/ubuntu/ubuntu/pool/main/libl/liblexite/liblexite_0.1-2_i386.deb

http://ftp.opentle.org/pub/linux-tle/8.0/i386/ubuntu/pool/main/l/lexitron/lexitron_2.0.1-1_i386.deb

ทดลองเปิดโปรแกรม Applications -> Accessories -> Lexitron Dictionary

อาการของโรค

โปรแกรมเปิดไม่ได้ และไม่แสดงผลอะไรให้ ก็เลยเปิดโปรแกรมด้้วย terminal ด้วยคำสั่ง lexitron โปรแกรมจะบอกว่ามีข้อผิดพลาดที่ไฟล์ lexite.py และ callback.py และให้อ่านข้อมูลเพิ่มเตืมที่
http://www.python.org/dev/peps/pep-0263/ อ่านแล้วจับใจความอะไรไม่ได้ เพราะไม่มีความรู้เรื่อง python

วินิจฉัยโรค
แต่ตามสัญชาตญาณเห็นว่าบรรทัดที่ไฟล์บอกว่า ผิดพลาดมีตัวหนังสือภาษาไทยอยู่ ก็เลยจัดการ ให้เป็นภาษาอังกฤษ

ยาแก้

sudo gedit /usr/share/LEXiTRON/src/lexite.py
บรรทัดที่ 240
sudo gedit /usr/share/LEXiTRON/src/callback.py
บรรทัดที่ 86 กับ 100

เปิดโปรแกรมอีกครั้ง ผลออกมาว่าใช้ได้ หลวงตามอดมีดิกชันนารี่ใช้แล้วครับ
เรื่องเล็ก ๆ น้อยแบบนี้ เวลาที่ทำสำเร็จ ก็เกิดอาการอิ่มใจ ใจไม่ค่อยอยากจะอิ่ม คิดถึงคนนั้น คิดถึงคนนี้ คิดเรื่องนั้นเรื่องนี้ เหนื่อย...แต่ไม่รู้จะฝืนมันอย่างไร

เอวัง

Backup-Restore ipcop

The Backup and Restore idea is always running in my head since I plan to have a long visit to Thailand. We have tried to swap gateway and make the connection works in not more than 2 minutes, that is very satisfied me. I try to make the similar box as a backup to offer a back up if there is unexpected crash happen with our current machine. We are running iPcop 1.4.16 + advanced proxy with dhcp server enable, on PII 400 Mhz/128 Mb Ram/6 GB HD that come from donation from a lay supporter. It handles 30 computers traffic in the reasonable speed, and it help a lot in preventing our router to crash.

The previous backup method is works but not all the time. I have found another solution by the method that I familiar: rsync.

Here what I did:

The first thing I know is that iPcop keep configurations in /var/ipcop what I did merely copy that folder somewhere

Backup
1. Down load and install rsync and openssh from http://www.ipadd.de
2. Copy it to iPcop by scp -P 222 rsync.tar.gz root@ipcop:
3. Remote login to iPcop ssh -p 222 root@ipcop
4. extract rsync269.tar.gz tar -xzvf rsync.tar.gz it will have the new folder called rsync
5. Change directory to rsync cd rsync
6. Install ./install -i (./install -u for uninstall)
7. Install openssh in the similar way
8. Test rsync by getting file from iPcop from my local machine rsync -avlopug -e 'ssh -p 222' root@ipcop:/var/ipcop . (rsync is getting file from root@ipcop:var/ipcop and copy to my current folder on my local machine.)

That is my first time that I be able to use rsync with iPcop

Restore to another machine

1. rsync the file I need to ipcop:var/ipcop by rsync -av ipcop/dhcp/fixleases -e 'ssh -p 222' root@ipcop:/var/ipcop/dhcp/

In my case I need only where I need to put information which are ipcop/dhcp/fixleases and folder ipcop/proxy/advanced other file let reinstall ipcop it would be better but if I restore to the old machine I will restore folder ipcop/ethernet too.

The join of be able to do what I want to do is alway make my hair stand. It also very easy for me to feel joyful when other do a good thing. Sometimes one doesn't know how much appreciated that friend feel from a simple thing that one has done for fro friend such as keep the cloth that hang outside when it is raining, washing a friend coffee cup that left on the sink. Not every one bother to do so. I, myself manage to feel the join in both doing and receiving. I quite please with this simple joy that I was never pay any attention before I became a monk.

The appreciation of receiving and giving can turn be opposite as well. Especially when I receive something from someone whit the appreciation feeling but later I head the complain with regret I usually stop using that thing by keeping it in the monk's store room or anything I can return with out make any bad feeling for both I do return. The complaint doesn't come so often but it usually come from the one who always says "I never complain" before doing or offer things, that sounds funny but it is true.

2007 Pavarana Group Pictur 01

iPcop Backup and Restore

Follow the last blog that I managed to give the root password to the new ipcop installation. The problem that I still have is how to restore my setting in to the new box.

I have tried many times and may possibilities but ipcop always shows error message say something decrypting error (I don't know what it meant but I know I don't like it). I try my way, here what I did:

Restore ipcop setting that backup from another.
I set this machine ip to 192.168.1.254, I call it box #1

Backup
1. login ipcop#1 by web base
2. mount usb
3. Backup ipcop#1 setting to usb-key

4. Log in ipcop #1 by ssh -p 222 root@192.168.1.254
5. Copy ipcop #1:/var/ipcop/backup to usb-key which is mounted at /home/http/html/backup/
**scp or rsync didn't work for me if they work would be easier.

6. unmount usb-key and stick it in to ipcop#2

Retore

1. login ipcop#2 (192.168.1.252) by web base
2. mount usb-key

3. Log in ipcop #2: by ssh -p 222 root@192.168.1.252
4. Install all add-on exactly as it is in the ipcop#1
5. cp 'backup/*' from usb-key to /var/ipcop/backup/
6. unmount usb-key

Now I see the list of backup from the ipcop#1 on this machine

7. from web base click restore from internal drive or fro usb-key not quiet sure but it works.
Happy me again.

iPcop root password

The monastery need some kind of machine that keep history of internet usages, and firewall for security purpose. Robert from Hungary had set up Debain into a 600 mhz/ pII with everything code by his hand for us. He is the best in Linux I ever work with. The machine works fine but very slow and difficult for me to add new user in. It is also crash very often because the machine cannot handle the the traffic. Finally I have to stop using it.

It took me almost a year to set up the similar box with my very little knowledge. I have cried for help with no success. Last year, Nuno, a Portuguese young friend, help me to try ipcop, pfsense, m0n0wall they worked perfectly find with firewall, only ipcop that offer proxy server but it was very slow to run so I give up that project. Nuno came again during last Winter Retreat and offered to do again but I already lost interest so we didn't.

Last July Nuno came and I asked him to focus on this project again and... it succeeds...Thank for ipcop, advance proxy and Nuno. But the only problem we have was that our machine unable reboot with out pressing and hold the power button, it is impractical for our net work.

The new machine, slower one, has come from PS to replace the one that Nuno helped to set up. The problem I faced was how to save all data that I have spent many days to put in such as MAC address and ip numbers for dhcp server.

Another problem is that when I installed ipcop sometime it didn't give me a chance to put a root password, that was a serious problem for me. I have searched google and found a forum somewhere I cannot remember, I've tried to look through history to find out who post this solution but haven't found, sorry about that. Here is what I did follow his advice.


Change root password when you cannot login root account

1. Press 'a' at GRUB prompt
2. There will be a long command line, Press space bar to make some space then type 'linux single'
3. Type 'passwd'
4. Change or create the new passwod
5. Reboot

Done

Happy Me

It might sounds funny if you find this solution on a monk blog. The true to be told is: I have installed iPcop on this machine for 6 times, the first time it was succeed but I couldn't manage to restore so I decide to reinstall one more time and it stuck on -no way to create root password- wich means that I cannot do anything with this new installation.

After the 3th times of installation, I started to feel upset and irritate. I usaully stop and do something else but this time I want to see how I feel and how my feeling last. So I keep doing it for 3 more times. The feeling of upseting about "I cannot get what I want" especialy I used to get it before was so strong.

In the middle of that bad feeling, the word 'linux single' pop up in my mind but I don't know how to do it so google has come to play it part.

When I knew how to do and done it I was absolutely fogot the 3 hours bad feeling, the feeling of success was coming to fill my heart. The story doesn't end here because the main purpose of doing this is to backup and restore ipcop.

A walk in Norway

เพิ่งกลับจากการเดินที่ประเทศนรเวย์ การเดินทางตื่นเต้นตั้งแต่ไปทำวีซ่า เพราะโยมมาลี กับโยมเนตร ห่อข้าวเตรียมเดินทางไปสถานทูตพร้อมเอกสารที่คุณคีธ เตรียมให้อย่างแน่นหนา แต่พระลืมเอกสารที่ตัวเองกรอก ต้องไปนั่งกรอกใหม่ เมื่อกรอกเสร็จ เจ้าหน้าที่ดูแล้ว บอกว่าไม่ต้องทำวีซ่า การเดินทางวันนั้นก็เลยกลายเป็นหาดื่มการแฟในเมือง

วันที่หนึ่ง

ตื่นเต้นครั้งต่อไปเริ่มที่สนามบิน เมื่อเช้าวันที่หก เพราะเจ้าหน้าที่ไม่ยอมให้ผ่านเพราะไม่มีวีซ่า คิดว่าคงไม่ได้ไปเป็นแน่ แต่ไม่ยอมเลิกยืนยัน ว่าเจ้าหน้าที่สถานทูตบอกมาเอง สุดท้ายความไม่ยอมของพระก็ทำให้ได้ไป โยมที่สะพายเป้ติดตามไปด้วยสี่คน กับพระอีกรูปนึงต่างพากันโล่งใจ

ประเทศนรเวย์เป็นประเทศที่ร่ำรวยมาก แต่เครื่องบินเก่ามาก ๆ ใช้เวลาเดินทางเกือบสองชั่วโมง เมื่อถึงเจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองเรียกเข้าไปพบ เพื่อเล่าเรื่องการติดต่อที่เขาทำกับเจ้าหน้าที่สถานทูตให้ฟัง สรุปว่า คราวนี้ไม่ต้องทำวีซ่า แต่คราวหน้าต้องทำ พร้อมถามยิ้ม ๆ ว่า "จะให้ประทับตราเข้าเมืองไม๊" พระก็ว่า "สุดแล้วแต่โยมน๊ะ" เจ้าหน้าทีก็ยิ้ม แล้วพระประทับตราให้

เกือบจะอดฉันข้าว เพราะต้องใช้เวลานานมากในการยืนรอที่แผนกตรวจคนเข้าเมือง เมื่อผ่านไป คุณแม่ของพระชาวนรเวย์(ท่านชินะวังโส)มารับ พร้อมซื้อขนมปังให้รูปละสองห่อใหญ่ ๆ ฉันกันขณะเดินทางไปบ้านของโยม

ดูบ้านเมืองนรเวย์ ไม่ค่อยจะแสดงให้เห็นถึงความร่ำรวยสักเท่าไหร่ อะไร ๆ ก็เล็ก ๆ เก่า ธรรมดา ๆ ไม่ว่าจะเป็นบ้าน หรือรถ ผู้คนก็ยิ้มแย้ม แจ่มใส เป็นมิตรดี รูปร่างจะคล้าย ๆ คนอิสาณ เพียงแต่มีผิวขาวเผือก และตาสีแปลก ๆ คืนแรกในนรเวย์จำวัตรบนเกาะข้างข้างเมือง โอสโล บรรยากาศสวยมาก ๆ คุณแม่ของเพราะจัดห้องที่มองเห็นเรืือได้ เพื่อจะได้เห็นเรือสำราญ ที่ผ่านไปผ่านมา คุณแม่น่ารักมาก

วันที่สอง

เข้านอนตั้งแต่ยัังไม่มืด เพราะถ้ารอให้มืด ก็คงไม่ได้นอน ตื่นมาก็สายแล้ว แต่นาฬิกายังไม่ถึงตีห้า ตะวันขึ้นทางด้านเหนือ แล้วก็ตกทางด้านเหนือเหมือนกัน แต่เฉียงไปทางตะวันออก และทางตะวันตก หลังจากอาหารเช้า วันที่ 7 เดินทางไปร่วมงานที่วัด ไทยนรเวย์ เป็นวัดที่สวย และบรรยากาศดีมาก ถ้าอยู่ไกลถนนกว่านี้สักหน่อยจะเข้าขั้น Perfect Monastery

ต้องออกเดินทางไปบนเขาก่อนที่งานจะจบ การเดินทางต้องนั่งรถบัสสามชั่วโมงไปเมือง ลิลิแฮมเมอร์ (เมืองค้อนเล็ก) ต่อแท็กซี่ขึ้นเขาอีกเกือบสองชั่วโมง จากนั้นก็เริ่มเดิน อีกสองชั่วโมงเข้าที่พัก ที่คณะของแม่ชีเคยไปพักมาก่อน ชื่อกระท่อม จามเมอร์ด่อล์บือ (กระท่อมฟูมฟาย) พักที่นั่นคืนนึง ที่พักสบาย เตาทำความร้อน ร้อนจนจะนอนไม่ได้ แม้ใช้ฟืนเพียงเล็กน้อย ห้องส้วมกลิ่นเหนือคำบรรยาย

วันที่สาม

ต่ื่นเช้าคณะโยมที่ตามไปด้วยเริ่มรักษาศีลแปด (หลายคนเริ่มแสดงอาการกังวล เพราะอดแน่ตอนเย็น) เริ่มเดินทางออกจากระท่อมตอนบ่ายสอง การเดินทางไกล มาก เดินไปเรื่อย ๆ ไม่มีเวลาบ่น ผ่านฝน ผ่านลำธาร ไม่มีต้นไม้เพราะภูเขาสูง เฮนริค ชาวนรเวย์ ผู้นำทางล้มสองรอบ เพราะกระเป้หนัก ยี่สิบกว่าโล บูตเปียกกันทุกคน เพราะต้องลุยลำธาร น้ำเชี่ยวหนาวยะเยือก เวลาเดินเหมือนมีก้อนหินอยู่ในรองเท้า ขาแทบจะเก้าไม่ออกเพราะล้าและขัด แต่ในที่สุดก็ ถึงกระท่อมอีกหลัง ชื่อกรอเฮิกบื๊อ (ไม่ทราบว่าแปลว่าอะไร) หลังจากก่อไฟ ย่างรองเจ้า (ในใจคิดว่า ไม่แห้งตายแน่) นั่งสมาธิด้วยกัน สวดเมตตากรณียสูตร ภาษาอังกฤษ ก่อนแยกย้ายเข้านอน

วันที่สี่

เริ่มต้นวันใหม่ด้วย เสียงปลุก จากการกรนของคนข้าง ๆ (คนข้าง ๆ ก็บ่นเช่นกันว่า เสียงอาจารย์กรน) นั่งสมาธิด้วยกันตนหกโมงครึ่ง สวดกรณียเมตสูตร เดินทางต่อเมื่อฉันอาหารเสร็จประมาณบ่ายสอง วันนี้เป็นวันขี้เกียจ เดินกันเล่น ๆ เดินไปต้มกาแฟ ฉันกันไป ใช้เวลา เก้าชั่วโมง จากที่เขาประมาณว่า ห้าชั่วโมง ผ้านเขาสูง เห็นเรนเดียร์ (พาหะนะของซานตาครอส) หมาจิ้งจอก อากาศหลากหลาย ในใจพระคิดแต่ว่า ร้องเท้าต้องไม่เปียก กว่าจะถึง กระท่อม เอ้ลด่อร์บื้อ(กระท่อมผู้สูงอายุ) ก็เกือบจะสี่ทุ่ม นั่งสมาธิด้วยกัน แล้้วก็เริ่มเล่าเรื่องประสบการณ์ชีวิต ของแต่ละคน แต่ไม่ครบเพราะเริ่มจะดึก แต่กระนั้นก็ยัังไม่มืด แยกย้ายเข้าพัก

วันที่ห้า-หก

พักระท่อม เอ้ลด่อร์บื้อสองคืน นั่งสมาธิ สวดมนต์ เล่าประสบการณ์ชีวิตของแต่ละคน ที่ประทับใจมาก ๆ ก็ตรงที่ เขามีอาหารไว้ให้เราเยอะแยะ ในห้องเก็บอาหาร ใครอยากได้ก็ไปหยิบเอา แล้วก็เขียนว่าเราเอาอะไรไปบ้าง พร้อมกับจ่ายเงินใส่ซองตามนั้น คิดว่าถ้าเป็นเมืองไทยบ้านเรา... ของหมด แต่ไม่มีตังค์ อีกอย่างก็คือ ห้องส้วม กลิ่นไม่ต้องให้บรรยาย เห็นทุกชิ้นที่ออกไปจากเรา อึดอัด แต่จำเป็นเพราะไม่มีทีอื่นดีกว่า ยุงเยอะมาก ๆ ไม่ต่างจากเมืองไทย

วันที่เจ็ด-แปด

ออกเดินทางหลังอาหาร เช่นเคย วันนี้สบาย ๆ เพราะไม่ไกลมาก ระยะทางหก ถึงเก้าชั่วโมง เป็นธรรมดา ที่ตื่นเต้นก็คือ เราหลงทาง แล้วต้องผ่านแม่น้ำ ซึ่งในสายตาของทุกคน เป็นแม่น้ำที่เชี่ยวมาก แต่ต้องลุย กลุ่มแบ่งออกเป็นสามก๊ก หนึ่งลุย สองถอย สามอาจารย์ว่าไงก็จะตาม สามครึ่ง คือผู้บรรยาย( วินเซ่น จอมจ้อ) วินเซ่น บรรยายว่า "เราจะทำกันไงดี ถ้าสมุติว่า มีใครถูกน้ำพัด เราคงไม่เจอเค้าอีกเลย" ฟังแล้วน่าตีกระบาล แต่กระนั้นก็สนุกดี

อาจารย์ตกลงว่า... ลุย เพราะ กัส.. ทหารผ่านศึก ฟอกซ์แลนด์ ลุยผ่านทดสอบความเสี่ยงแล้ว ไม่น่าจะเป็นปัญหา อาจารย์ลุยเป็นคนที่สอง น้ำเชี่ยวมาก หินก็ลื่น คนหนุ่มไม่มีปัญหา คนแก่ อาจะลำบากหน่อย ผ่านไปได้ ที่เหลือก็ค่อย ๆ ทะยอย ตาม ๆ กันมา บางคนแสดงอาการออกว่าว่ากลัวมาก เห็นได้จากสีหน้า ในทีสุด กัส เฮนริค และอาจารย์ ต้องลงทุนไปยืน กลางแม่น้ำ ปากก็ให้กำลังใจ แบบสั่น ๆ เพราะหนาวมาก สุดท้ายก็ผ่านกันได้ปลอดภัยทุกคน

ผ่านหมดแล้ว กำลังจะเดินทาง เดริค นักค้นคว้า จากสวีเดน ลืมกางเกง แล้วทำท่าจะกลับไปเอา แค่ผ่านมาได้นี่ ก็บุญแล้วพ่อคุณเอ๋ย...จะกลับไปอีกเหรอ ในที่สุด สรุปว่า ไม่ไป เฮ้อ โล่งใจ กว่าจะถึงกระท่อม บะเย้นโห่เลี้ย(หุบเขาที่มีหมี) เกือบจะสี่ทุ่ม สวดมนต์ ดืมกาแฟ รอบดึก ก่อนแยกย้ายเข้าพัก


อยู่ บะเย้นโห่เลี้ย ฉันอาหารเช้า ขนาดใหญ่ เพราะมีพนักงานของกระท่อมเตรียมให้ กระท่อมนี้ มีคนดูแล เด็ก ๆ เดินผ่าน พระจะมองตาค้าง แล้วถามว่า Dad Dad! What.... is that? พระก็มีหน้าที่ โบกมือ แล้วบอกว่า God Dag ซึ่งแปลว่าสวัสดี

วันที่เก้า-สิบ

เดินทางโค้งๆ เพราะทางตรง มีข่าวว่า เปียกและแฉะมาก ถึง กระท่อมสุดท้าย Ronvassbu (รอนวาสสบือ) อยู่ห้องไต้ดิน เพราะพวกเราต้องการอยู่เป็นกลุ่ม ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเพราะฝนตก ทุ๊กวัน พักที่นี่สองคืน

วันที่สิบเอ็ด-สิบสาม

เดินทางไปเมือง ทรอนด์เฮี่ยม พักอยู่บ้าน ของคุณพ่อ คุณแม่ของ เฮนริค สามวัน ฉันอาหารที่ร้านบางกอกคาเฟ่ และ ที่กลุ่มคนไทยนินต์ ฉันเสร็จตาก็จะปิด เพราะอาหารอร่อยมาก ฝีมือการปรุงโยมแดง และโยมจากพิมายโคราช ถ้าใครไปเมืองนี้ ไม่ควรพลาดเข้าแวะชิม

คุณแม่ คุณพ่อ และน้องชายของเฮนริค กลับมากจากพักร้อน คุยกันจนดึก คุณพ่อคุยเก่งมาก ๆ แต่พ่อตื่นเช้าอาย จึงสังเกตุได้ว่า คุณพ่อคุยเก่งเพราะเบียร์

คุณแม่กับ เฮนริค ขับรถไปส่งที่สนามบิน เดินทางกลับ อังกฤษวันที่ สิบเก้า ยังอยากหลับอยู่ เพราะเพลียมาก แต่เป็นประสบการณ์น่าประทับใจ อีกไม่นาน เฮนริคก็คงจะ สร้างเว็บใซด์ให้เห็นรายละเอียดเรื่องการเดินทางของเรา เดี๋ยวจะเล่ามาอีกที อันนี้บางทีก็ต้องขออภัยถ้ากฏของ Natural Phenomenon (สภาวะธรรม) จะแสดงผลอีก เพราะเท่าที่รอ และติดต่อกันมา ยังไม่มีท่านผู้ใดในคณะ ส่งรูป ตามที่สัญญากันไว้มาแจกจ่ายกัน...

สัญญา (promise) ก็คงจะ "อนิจจา" impermanent เหมือนกับ สัญญา(perception)

A big story about a tiny goldcrest

หลายเดือนมาแล้ว จะมีนกมาเคาะกระจก ป๊อก ป๊อก ป๊อก ร้องเพลง จิ๊บ ๆ แจ๊บ ๆ นอกหน้าต่างให้ได้ยิน แทบทุกเช้า มาได้ทุ๊กวี่ ทุกวัน จนพระอดคิด(เข้าข้างตัว)ไปว่า "เรานี่คงมีเมตตาเยอะ ขนาดนกยังมาหาเรา" เที่ยวคุยโม้ เล่าใครต่อใครทั่วไปทั้งในและนอกวัด

อนิจา...ความจริงเพ่ิงถูกเปิดเผย...เมื่อเร็ว ๆ นี้ เมื่อมีอาจารย์ฝรั่ง มาเคาะประตู (เสียดังกว่า นกเคาะนิดหน่อย)เพื่อขอยืมกล้องถ่ายรูป ซึ่งขัดกับกฏ ของห้ามยืมสี่อย่าง นั่นคือ เมีย ปืน ถล้องถ่ายรูป และ

ปากกาคอแร้ง เพื่อจะไปถ่ายรูปนกที่มาเคาะกระจกท่านทุกเช้า
เพื่อจะไปลง Forest Sangha Newsletter
โชคดีที่พระมีแค่กล้องกับปากกาคอแร้ง ก็เลยให้พอจะยืมกันได้ แต่กำชับด้วยกฏเหล็กที่ว่า "ต้องไม่มีรอยขีดข่วนกลับมา" ไม่งั้นตบะพระอาจจะถึงขั้นวิกฤติท่านได้รูปเจ้านกตัวปัญหามา โห...น่ารัก... ตัวเค้าเล็กกระจิดริ๊ด เป็นนกที่เล็กที่สุด
ของประเทศอังกฤษ แต่..ท่าเค้าน๊ะ..ฮื๋อ อย่าให้พูดวางก้าม...เชิ๊ด...หยิ่ง...ไม่กลัวใคร...
น่าหมั่นไส้แลน่ารักเป็นหนักหนา ก็เลยทำให้เกิดความสนใจอยู่ทำความรู้จักอยากรู้ว่ามาเคาะกระจกทำไม
ครั้งแรก ๆ ก็ยืนไกล ๆ กลัวนกจะหนี แต่ไม่ได้ภาพที่ถูกใจสั๊กกะที เพราะนอกจากเค้าตัวเล็กแล้ว ยัง

เป็นนก "ไฮเปอร์" พระก็เลย หากระจกส่องหน้า ที่ใสและชัดกว่าไปตั้งไว้ให้ ผลที่ได้ก็ ก็คือจากที่ต้องมองไกล ๆ ก็ ค่อย ๆ ขยับเข้าใกล้ได้..แล้วก็ใกล้....แล้วก็ใกล้เข้าไปอีก จนถึงขนาดว่า ใกล๊ ใกล้...ใกล้ขนาดว่ามือจับได้ รู้สึกว่าเราทั้งสองจะมีคอนเน็คชั่นที่ดี
นกไฮเปอร์เจอพระขี้สงสัย ก็เลยได้ความมาว่า โยมนกเค้ามาส่องกระจกเห็นเงาในกระจกแล้วก็บินไป ตีไป จิก ป๊อก ๆ ๆ ๆ แค่นั้นยังไม่พอ ยังบินว่อน ร่อนหาทางจะเข้าไปดู ให้หายสงสัยอีกว่าใครมาเลียนแบบท่าทาง ด๊อกแด๊ก ด๊อกแด๊ก ที่เค้าแสดงอยู่ จิกไป ก็ปล่อยของเสีย ปูด ๆ ปาด ๆ รดกระจกไป...ไม่รู้จะเจ็บปาก เจ็บปีกบ้างหรือเปล่า?
และเท่าที่สังเกตุ นอกจากจะไฮเปอร์แล้ว ยังดูท่าว่า ทิฏฐิกล้าไม่น้อย เพราะมาได้ทุ๊กวัน
ทั๊งวัน...บินไปที่อื่นสักแป๊บ อ้าว...เดี๋ยวมาจิกอีกแล้ว คิดไปอีกทีก็เหมือนชอบกระจกที่พระเตรียมให้เป็นหนักหนา ยังก๊ะว่าจะเป็นจะตาย ถ้าไม่ได้มาจิก ไม่ได้มา บินไปเรียกเพื่อนมา เพื่อนเค้าก็ไม่มา แต่ดูเท่าที่สังเกตุดูแล้วคงจะยังไม่ใช่ celebrity bird เพราะยังตื่นกล้องอยู่

จากที่ถาม เนทีฟ พระเณร ท่านบอกว่า "อิท อิีสซึ่น คอมม่อน เบิร์ด อิน อิงแลนด์" แต่...เพราะจากประสบการณ์ ที่ไม่มีเซอร์ติฟิเคทรับรอง สอนไว้ว่า ให้ฟังหู ไว้หู อย่าไปเชื่ออะไรง่าย แม้จะมี เทนเดนซี่ ไปในเชิงหูเบา และใจง่าย กับถ้อยคำที่หวานไพเราะ สะ-เหนาะ รูหู
ทั้งที่รู้ว่า "it isn't from one hearth" แต่ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกดี ระริ๊กระรี๊ เหมือน

ปลากระดีตกน้ำ

ก็เลยค้น Wikipedia ได้ความว่า โยมนก(ไฮเปอร์)ชื่อว่า Goldcrest แปลไทยว่า (น้อง)หงอนทอง เป็นนกที่มีอยุ่ดาดดื่น แต่เพราะตัวเล็กก็เลยมองไม่ค่อยเห็น นกชนิดเดียวแบบน้องหนู (ไม่รู้ว่าตัวผู้ หรือตัวเมีย) ก็มีเยอะ แต่ไม่ไม่มีตัวไหน สนใจกระจกแบบนี้

และจากที่เฝ้าดูอยู่นอกสวนของวัดติดต่อกันเป็นอาทิตย์ ๆ จึง รี-อะ-ไลส์-ด์ (realised) ว่า อยู่วัดอมรวดีนี่ ไม่เงียบเลย เสียงแจ๊กแจ๊ก จอแจ ไม่ว่าจะเป็นนกเล็ก นกน้อย ไก่ฟ้า นกกระยาง เป็ด

ป่า (ซึ่งมารักษาดุลย์ ของปลา และกบที่สระน้ำข้างกุฏีหลวงพ่อ) กระรอก พลุกพล่านขวักไข่ว (ยังก๊ะหมาวัด หลวงตามอด) และตัวแบ๊ดเจ้อ.. ข้างๆ วัดก็จะมีบ๊ากกิ้

งเดียร์ (บ้านเราคงเรียกฟาน) ชนแย่งตัวเมียกัน ถ้าตั้งสติไม่ทัน

 ก็นึกว่าผีหลอกขณะนี้ โกบอล วอร์มิ่ง กำลังเป็นข่าวใหญ่ อีกไม่นานคงจะได้ ยุง ตะขาบ กิ้งกือ งู มด และตัวปลวก มาเป็นสมาชิก เหมือนวัดป่านานาชาติ
ความจริงปรากฏ พระก็หูตาสว่าง


อนิจจา วะตะสัง ขารา...อุตสาห์หลงตัวว่า มีเมตาบารมี ที่ไหนได้นกมาเคาะเพราะ หลงกระจก หาได้หลงเสน่ห์พระไม่...โยมนกเคาะไปทั่วทุกห้องที่มีเงาสะท้อน "poor me เป็นตาซิโตน เด๊"
หลวงตาฝรั่งก็เลยแนะนำว่า เราน่าจะหาอะไรมากันกระจกไว้ นกจะได้ไม่เสียสัญชาติญาณ แต่..เซ่กั้นหลวงตา และหลวงพี่บอกว่า ปล่อยไปอีกสักพัก เดียวนก็เบื่อก็หนีเราไปเอง เพราะนกลักษณะแบบนี้ จะไม่สนใจอะไรนาน

เวลาผ่านไปไม่นานนัก....(อึไม่ทันหายเหม็น) ผลออกมาว่า...หายจ้อยไปแล้วน้องนก
ไม่นานเกินความคาดหมาย....เป็นไปตามกฏของ ความเป็นจังซั่น ของสภาวธรรม (Natural Phenomenon)
บินหนีไปเสียแล้ว...คงจะบ่น ออด ๆ ว่า เจ็บปาก เจ็บปีก ไม่รู้จะจิก จะตี ไปทำไม หรือไม่ก็จะบอกเพื่อนว่า พระเอากระจกมาหลอ ไม่ว่านกจะคิดอย่างไร หรือ บ่นอย่างไร ยังไงพระก็ยังปราถนาว่า

"ขอให้โชคดี มีลูกเต็มบ้าน มีหลานเต็มเมือง
ถ้าบวชก็ให้เป็น ขลัวเจ้าวัด
เป็นคหัส ก็ให้เป็นเจ้าคน นายคน
ให้ได้เมียคนรู้ให้ได้ชู้คนงาน เน้อ นกเน้อ..."
เป็นคำให้พรขอ ย่า ที่ย่าจะให้ทุกครั้งเวลาไปหาสมัยเด็ก ๆ